Διαίσθηση και Διατροφή: μια νέα προοπτική για την ανθρώπινη ευημερία;

Η διαίσθηση είναι ένας υποδηλωτικός και σίγουρα γενικός όρος. Ωστόσο, αυτή η άμεση και ξεκάθαρη γνώση, κατανόηση ή γνωστική λειτουργία, χωρίς την παρέμβαση του συλλογισμού, αρχίζει να παίζει βασικό ρόλο σε μια ολοένα και πιο νέα τεχνολογική εποχή. Αυτή η έκτη αίσθηση, όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το Ινστιτούτο Ευημερίας του Μπέρκλεϋ, περιλαμβάνει το ένστικτο, αλλά υπερβαίνει αυτό.

Για τον MacLennan, τα ζώα μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τη διαίσθησή τους. Για τον Bain, το ένστικτο είναι «η μη διδακτική ικανότητα». Για τον Αϊνστάιν «όλα τα μεγάλα επιτεύγματα πρέπει να ξεκινούν από τη διαισθητική γνώση». Για τον Γκάντι, «όποιος θέλει μπορεί να προσαρμόσει την εσωτερική φωνή».

Η νευροεπιστήμη επιβεβαίωσε πρόσφατα μια σχέση μεταξύ της διαίσθησης και της απόκρισης του εγκεφάλου μας, που συχνά σχετίζεται με τη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου ή τον «αναλογικό εγκέφαλο». Το περιοδικό Science το εντόπισε στον κοιλιακό προμετωπιαίο φλοιό, ένα μέρος του συστήματος όπου αποθηκεύουμε πληροφορίες για το παρελθόν, το οποίο πυροδοτεί μη συνειδητές αποκρίσεις που καταχωρούμε ως διαίσθηση (Cacioppo, 2004).

Διαίσθηση και Φαγητό

Σε σχέση με το φαγητό, πρόσφατα επιστημονικά άρθρα συσχετίζουν τη διαίσθηση με έναν πιο λογικό και υγιεινό τρόπο διατροφής. Αυτή η μέθοδος επιτρέπει να τρώμε με υγιεινό τρόπο, βοηθώντας το σώμα μας να αναγνωρίσει ότι ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε είναι απαραίτητο κομμάτι για την ισορροπία μας και αυτή η μεθοδολογία έχει φέρει θετικά αποτελέσματα (Van Dyke & Drinkwater, 2013).

Στο άρθρο «Learning to eat intuitively: A qualitative exploration of the experience of mid-age women» (Barraclough et al, 2019), μια ομάδα ερευνητών περιέγραψε την έννοια που αρχίζει να είναι γνωστή ως Intuitive Eating (IE), η οποία έχει να κάνει με την «αναγνώριση σωματικών σημάτων πείνας και κορεσμού», καθώς και με άλλες επιρροές, «πέρα από τη συναισθηματική ή εξωτερικά επιβαλλόμενη σίτιση» (Tribole and Resch, 2012· Tylka and van Diest, 2013).

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι ο απλός εξαναγκασμός ή ο περιορισμός της τροφής έχει περιορισμένη μακροπρόθεσμη πορεία, καθώς μπορεί να αυξήσει την ενασχόληση και την καταναγκαστική επίδραση (Field et al., 2004; Polivy and Herman, 1985; Ward and Mann, 2000) και την ποδηλασία βάρους (Field et al., 2004).

Είναι δυνατόν να τρώμε πιο διαισθητικά; Πώς καταλαβαίνετε ότι η φωνή που δεν ακούτε είναι η σωστή; Σήμερα προτείνεται ένας συνειδητός τρόπος διατροφής, βασισμένος στην ιδέα της τροφής με επίγνωση: το να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου συνεπάγεται ότι δεν τρώμε περισσότερο από ό,τι σκοπεύουμε ή δεν καταναλώνουμε τροφές που δεν μας κάνουν να νιώθουμε καλά με υπερβολικές χημικές ουσίες, ζάχαρη ή υδατάνθρακες. Από την άλλη, μας συνδέει με το φαγητό που είναι πραγματικά ωφέλιμο για εμάς.

Πραγματική ευεξία

Από μια βαθύτερη επανεξέταση της έννοιας της «ευημερίας», σκοπεύουμε να εγκαταλείψουμε την ιδέα της «απαγόρευσης» και να προωθήσουμε μια βαθύτερη δέσμευση για τον καθένα μας, με βάση την παρατήρηση του πώς μας βοηθούν ορισμένα τρόφιμα, πώς μας κάνουν να νιώθουμε μετά την κατανάλωση τους και πώς μπορούμε να τροποποιήσουμε τις συνήθειές μας για να επιτύχουμε βιώσιμη αλλαγή. Ένα πιθανό μοντέλο (Hawks et al, 2004), προτείνει τέσσερα διανύσματα συζήτησης:

Το Berkeley Wellbeing Institute μας προσκαλεί να ελέγξουμε τις συνήθειές μας και να προτείνει τέσσερα βήματα για να συνδεθούμε περισσότερο με τη διαισθητική διαδικασία διατροφής μας:

Σύμφωνα με το Intuitive Eating, αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά τώρα, μπορεί επίσης να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα αργότερα εάν συνδεθούμε με τη διαίσθησή μας. Και είναι ένας τρόπος για να δημιουργήσετε καλύτερες συνήθειες. Σίγουρα, αυτή η προσέγγιση γίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα γιατί είναι βαθιά αναγεννητική. Είμαστε, όπως έγραψε ο Μπόρχες, όχι μόνο αυτό που συλλογιζόμαστε, αλλά και «το πολυάριθμο σύννεφο που λιώνει στη δύση, το τριαντάφυλλο που γίνεται ένα άλλο τριαντάφυλλο». Είμαστε αυτό που διαισθανόμαστε, είμαστε και διαίσθηση.