Ο Ιπποκράτης εμπνέει τη Symbeeosis

Ευ Ζην

Δε 3 Ιουλίου 2023

Η δυτική ιατρική οφείλει τα πάντα στον εξαιρετικό πατέρα της: η σοφή ελληνική παράδοση μας παρέχει ανεκτίμητες φυσικές πληροφορίες για την υγειονομική μας φροντίδα και η Symbeeosis γεννιέται από αυτές τις έννοιες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιπποκράτης είναι ο πατέρας της σύγχρονης δυτικής ιατρικής και οι λόγοι είναι οριστικοί: ο Έλληνας γιατρός της κλασικής περιόδου ήταν πρωτοπόρος στη χρήση της επιστημονικής μεθόδου στη διάγνωση, την πρόγνωση και τη θεραπεία ασθενειών, ξεπερνώντας τις δεισιδαιμονίες και τις πεποιθήσεις των χρόνων. Η σοφία του προέρχεται από την άμεση παρατήρηση, την προσωπική επαφή και τη χειρωνακτική φυσική εξέταση των ασθενών και την επακόλουθη συστηματική συλλογή συμπτωμάτων από τα οποία μπορούσε να επεξεργαστεί τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών.

Ο Ιπποκράτης θεωρούσε ότι η αυθεντική φύση του ανθρώπινου σώματος είναι προσανατολισμένη προς την υγεία. Επομένως, ο καλός γιατρός δεν πρέπει παρά να συνταγογραφεί και να θέτει τις βάσεις για την αυτοθεραπεία του οργανισμού, έχοντας ως κύρια μέτρα την ξεκούραση, τη διατροφή και την καλή υγιεινή. Ωστόσο, γνωρίζουμε από τα γραπτά του ότι χρησιμοποιούσε τις φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών ως μέρος της θεραπείας που εφάρμοζε στους ασθενείς του για τη θεραπεία ασθενειών.

Η φιλοσοφία του Ιπποκράτη και η θεραπευτική χρήση που έδωσε στα φυτά κατά την αρχαιότητα ενέπνευσαν τη φιλοσοφία της Symbeeosis από την αρχή: με σκοπό την εφαρμογή αυτής της αρχαίας σοφίας για την επίτευξη μιας κατάστασης βέλτιστης υγείας και ευεξίας, μια αναγκαιότητα στον πραγματικό κόσμο ο οποίος έχει παρεκκλίνει από αυτές τις βασικές αρχές. Επί του παρόντος, συνειδητοποιούμε τη σημασία της επιστροφής στη Μητέρα Γη και τη Φύση ως πηγή υγείας, ισορροπίας και ευημερίας.

Σε αυτό το σημείο, ας μάθουμε λίγα περισσότερα για τη χρήση που έχει γίνει από την αρχαιότητα των ελληνικών φυτών που προσφέρουμε σήμερα στη Symbeeosis και που η τρέχουσα επιστήμη έχει επικυρώσει μέσω πολλαπλών μελετών που καταδεικνύουν τις ιδιότητες εφαρμογής τους:

• ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ: Η χρήση του χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω όταν οι αρχαίοι Έλληνες βοσκοί το χρησιμοποιούσαν για να μην αρρωστήσουν. Λόγω των μικροβιακών και θεραπευτικών ιδιοτήτων του, χρησιμοποιήθηκε επίσης για την επούλωση πληγών που προκαλούσαν σιδερένια όπλα, εξ ου και η ονομασία «σιδερίτης», που προέρχεται από το ελληνικό «σίδερος» και σημαίνει σίδηρος.

Ο ίδιος ο Ιπποκράτης ύμνησε και αγάπησε αυτό το φυτό στο οποίο απέδωσε την ιδιότητα της ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος, αποτελεσματικό στη θεραπεία αναπνευστικών προβλημάτων, ως βοηθητικό για την καταπολέμηση της κατάθλιψης και ικανό να αυξήσει τη λίμπιντο.

Σήμερα, χάρη σε πολυάριθμες μελέτες, γνωρίζουμε ότι οι ιδιότητές του προχωρούν πολύ περισσότερο: λόγω της υψηλής συγκέντρωσης αντιοξειδωτικών, καταπολεμά τις βλάβες των κυττάρων, συμβάλλοντας στην πρόληψη του καρκίνου. Προάγει την υγεία του γαστρεντερικού συστήματος μειώνοντας τη φλεγμονή, την παλινδρόμηση ή τις στομαχικές λοιμώξεις που προκαλούνται από το Heliobacter Pylori. Βοηθά στη βελτίωση των γνωστικών λειτουργιών βελτιώνοντας τη μνήμη, τη διατήρηση πληροφοριών και αναστέλλοντας την εμφάνιση εκφυλιστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ. Επιπλέον, η περιεκτικότητά του σε φλαβονοειδή αναστέλλει έναν εγκεφαλικό υποδοχέα που σχετίζεται με την κατάθλιψη και το άγχος.

• ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ: Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε τσουκνίδα σε 61 από τις θεραπείες του και την τοποθέτησε στην κατηγορία της «πανάκειας», ενός φυτού που οι ιδιότητες του το καθιστούν ευεργετικό για τη θεραπεία οποιασδήποτε ασθένειας. Του απέδωσε επίσης τη συγκεκριμένη ιδιότητα να καθαρίζει το αίμα και το στομάχι.

Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως φάρμακο για την καταπολέμηση των τσιμπημάτων από έντομα και ζώα. Αυτό το φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνες C και A καθώς και σε σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο και μαγνήσιο, καθώς και με αλκαλικές, αναμεταλλευτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες για τον οργανισμό. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει την αποτελεσματικότητά του στη θεραπεία της υπερτροφίας του προστάτη και των προβλημάτων του ουροποιητικού που σχετίζονται με αυτήν.

• ΧΑΜΟΜΗΛΙ: Η χρήση του χαμομηλιού εμφανίζεται συχνά στο «Corpus» του Ιπποκράτη που το χρησιμοποιούσε ως έγχυμα ή ως κατάπλασμα για τη θεραπεία εντερικών προβλημάτων όπως κολικούς, ναυτίες και μετεωρισμό. Είναι επίσης γνωστό ότι είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία του άγχους και του παροδικού ύπνου λόγω των χαλαρωτικών επιδράσεών του στο νευρικό σύστημα, καθώς και κατάλληλο για την ανακούφιση από μυϊκούς σπασμούς και ρευματισμούς. Επίσης, διαπιστώσαμε ότι το κύριο περιεχόμενο του χαμομηλιού είναι η απιγενίνη, ένα φλαβονοειδές με αντιφλεγμονώδεις και αντιγηραντικές ιδιότητες.

• ΜΕΝΤΑ: Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε το φυτό «μέντα» για την καταπολέμηση των εντερικών διαταραχών, της δυσπεψίας ή για τη θεραπεία προβλημάτων του νευρικού συστήματος. Του απέδωσε και αφροδισιακές ιδιότητες. Επί του παρόντος, τα οφέλη έχουν βρεθεί ότι είναι αναλγητικές, χωνευτικές, αντισπασμωδικές, αποσυμφορητικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.

• ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟ: Όπως και η τσουκνίδα, έτσι και ο Ιπποκράτης κατέταξε το μελισσόχορτο στην κατηγορία της «πανάκειας», αποτελεσματικό για όλες τις ασθένειες αλλά και για τις ειδικές ηρεμιστικές του ιδιότητες στο πεπτικό και το νευρικό σύστημα. Βρήκαμε ότι είναι σαφώς αποτελεσματικό για τη θεραπεία του στρες, των κρίσεων άγχους, της αϋπνίας και των πονοκεφάλων και μπορεί να συνδυαστεί με χαμομήλι για να ενισχύσει όλα αυτά τα αποτελέσματα.

• ΔΙΚΤΑΜΟ: Αυτό το φυτό, ενδημικό του νησιού της Κρήτης, χρησιμοποιήθηκε ευρέως στην αρχαιότητα και μάλιστα ονομάστηκε από τον Όμηρο, ορίζοντας το ως πικρή ρίζα που χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία του έλκους του στομάχου και της αιμορραγίας. Αναφέρθηκε επίσης από τον Αριστοτέλη στο βιβλίο του με τίτλο «Ιστορία των ζώων». Ο Ιπποκράτης το συνταγογραφούσε για τη θεραπεία ασθενειών του στομάχου, της χοληδόχου κύστης ή της φυματίωσης. Είναι επίσης πλούσιο σε αντιοξειδωτικά λόγω της περιεκτικότητάς του σε φαινολικό οξύ και είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία κυκλοφορικών και καρδιακών προβλημάτων, γι’ αυτό το εκτιμούμε τόσο πολύ στη Symbeeosis.